baba ganoush van rode bietjes

Al even terug kwam ik op de site Taste of Beirut dit recept voor baba ganoush van bietjes tegen. Tot voor kort dacht ik de laatste der Mohikanen te zijn die die gek is op rode bietjes, maar ik begrijp dat rode biet de ontdekking van 2011 is. En inderdaad voorop de Allerhande deze maand staat een bietjessalade. Als je het echt volgens de kookmores wilt doen, rooster je de rauwe biet in de oven voor een intense smaak. Koken in een snelkookpan vind ik gemakkelijker. En bij kant en klaar is het geen werk meer.

Rond deze baba ganoush bedacht ik de rest van het eten. Marokkaanse tajine met marokkaans anijsbrood, geroosterde groene paprika met gezouten citroen, olijfolie, citroensap en peterselie, bladerdeegflapjes met spinazie, feta en een mespunt piment, en yoghurt/feta dip bestrooid met  za'atar.

Met dit maal kon ik wel aankomen bij de Boonstra's die na een dag schuren, plamuren en lakken in hun nieuwe huis, zo eentje waar de makelaar je tijdens de bezichtiging zegt vooral door de dingen  heen te zien, wel trek hadden. Ondanks mijn irritante gewoonte om vooraf te zeggen dat ik niet wist of die baba ganoush wel te eten was (ik dacht dat ik daar overheen was, maar wat zijn slechte gewoontes toch sterk), smaakte het erg goed.  

Baba ganoush van rode biet
aangepast van Taste of Beirut
* 1 grote gekookte biet
* sap van een citroen

* 1 teen knoflook
* 2 eetlepels tahin
* 1 eetlepel granaatappelstroop (nar in de turkse winkel)
* lepel turkse of griekse joghurt
* ( 2 gehakte walnoten)
*  ( granaatappelpitten als garnering)
* beetje gehakte peterselie

Schil de rode biet en doe in stukken in de keukenmachine. Wrijf de knoflook met wat zeezout fijn in een vijzel en voeg aan de biet toe met citroensap, tahin, en granaatappelstroop. Maal het mengsel fijn. Doe in een mooi kommetje. Roer de joghurt erdoor zodat er een mooi streeppatroon komt. Bestrooi met walnoten en peterselie of granaatappelpitten.

Limoentaart

Ondanks alle leuke kookboeken in de boekenkast kijk ik nog graag naar de kookboeken in de bibliotheek. Onlangs leende ik een boek met Amerikaanse recepten. Ik maakte een maissoep die heel lekker was en vooral ook anders dan mijn eigen recept. Alleen was het (typisch Amerikaans?) een recept met iets te veel room. Het verder goede recept zal ik nog eens proberen met een eigen interpretatie van romig.
Deze limoentaart heeft wel wat voorbereidingstijd nodig maar is gemakkelijk te maken. In het originele recept wordt de taart geserveerd met een klodder slagroom maar dat is helemaal niet nodig. De taart is lekker fris.

Ingrediënten 

• 200 gram volkoren biscuits
• 100 gram boter
• 1 eetlepel suiker
• 5 eidooiers
• 1 blikje gezoete, gecondenseerde melk (ongeveer 400 gram)
• 100 ml versgeperst limoensap (ongeveer 3 limoenen)
• 1 eetlepel geraspte limoenschil

Bereiding
Verwarm de oven voor op 175 °C.
Smelt de boter en verkruimel de biscuits  met een keukenmachine of doe de biscuits in een plastic zak en sla ze fijn met een deegroller.
Meng de kruimels met de suiker en de boter tot een rulle massa. Doe deze in een bakvorm (Ø 24 cm) en druk de kruimels goed aan met de bolle kant van een lepel.
Bak de bodem 10 minuten in de oven en laat hem daarna afkoelen.
Klop de dooiers met een mixer schuimig en dik. Voeg de gecondenseerde melk toe en klop tot de massa weer dik is. Voeg het sap en de schil van de limoenen toe, roer het goed door en giet de crème op de bodem. Bak de taart nog 10 minuten in de oven en laat hem vervolgens afkoelen. Zet de taart daarna nog minimaal drie uur in de vriezer. De taart moet stevig zijn maar niet hard bevroren.

Nasi van Aike

 









Vorige week stapte ik weer eens een Chinees-Indisch restaurant binnen. Niet om te eten maar om thee te drinken na een frisse wandeling. Dat was lang geleden maar ze bestaan dus nog wel. Nasi en bami waren wereldberoemd in de jaren zeventig maar vanaf de jaren tachtig ging de populariteit snel achteruit totdat deze restaurants zich meer gingen richten op de authentieke Chinese keuken of op het wokken.

Nadat in de jaren vijftig de welvaart in Nederland snel toenam kregen mensen behoefte aan nieuw, exotisch eten. Bovendien waren grote aantallen burgers en soldaten net teruggekeerd uit Nederlands-Indië; zij wilden graag weer eens nasi goreng of saté eten. Enkele Chinese restaurants speelden handig in op deze vraag, door ook Indonesisch eten op de menukaart te zetten. Uiteindelijk gingen zij zich Chinees-Indische restaurants noemen. Op deze manier is de typisch Nederlandse variant van de Chinese en Indonesische keuken ontstaan (bron: Inspraakorgaan Chinezen)

De naam Nasi goreng komt uit het Indonesische en Maleisische taalgebied: "nasi", dat gekookte rijst betekent, en "goreng", dat gebakken betekent. In Nederland is het woord nasi al voldoende om te weten wat het eten wordt. Maar er zijn vele varianten.
Zelf heb ik er twee en natuurlijk vegetarisch. De ene variant is gebaseerd op het oude recept van mijn moeder met nasikruiden uit een zakje en het vlees vervangen door tahoe. De andere is van mijn collega Aike en wordt ook door de moeilijke eter gewaardeerd, vooral met een lepeltje sambal. In navolging van de Tante Wies koek heet dit recept in mijn kookschrift dan ook Nasi van Aike.

Ingrediënten voor 3-4 personen
Ongeveer 400 gram koude gekookte witte rijst
1 kleine spitskool
1 prei
1 ui
1 teen knoflook
6 eetlepels zonnebloemolie
4 eieren
1 theelepel ve-tsin (smaakversterker)
2 eetlepels zoete ketjap
Zout 

Bereiding
Klop de eieren en bak er een omelet van met 2 eetlepels zonnebloemolie. Laat de omelet eerst afkoelen en snijd er dan reepjes van.
Snijd de spitskool fijn, was de spitskool in ruim water en laat de kool goed uitlekken.
Was de prei en snijd haar in kleine stukjes. Snijd ook de ui fijn.
Verwarm een wok en roerbak de groente in de rest van de zonnebloemolie. Pers de teen knoflook hierboven uit. Als de kool beetgaar is de groente goed mengen met de koude rijst. Ve-tsin, ketjap en eventueel nog wat zout toevoegen. De omeletreepjes als laatste toevoegen. Serveer de nasi met sambal.

Libanese zoete broodjes met vijgenjam

 Vrijdagavond en de reclameman is de kroeg in met zijn oude studievrienden. Leuk voor hem en iets minder voor mij vooral omdat morgen één van hen zich dan weer een oude voetbalvriend noemt en het hoog tijd is voor de reünie van de oude voetbalvrienden. Als ik dan toch het vrouwtje thuis ben, kan ik ook wel iets gaan bakken (alsof ik daar een excuus voor nodig heb). Stuit ik toevallig op een recept voor libanese broodjes met vijgenjam terwijl ik toevallig vorige week op uitmesttocht in de kast twee pakjes gedroogde vijgen tegenkwam die mijn broer notabene op mijn verzoek meegenomen had uit Jemen en ik ondankbaar nog niet had gebruikt en er dus meteen een jam van maakte met sinaasappel en sesamzaadjes naar een recept dat ik twee jaar geleden overschreef in een klein luchrestaurant in romantisch Parijs hoewel de reclameman me even meewarig aankeek. Die vijgenjam is een tikje bitter uitgevallen maar met wat extra honing wel lekker door de yoghurt. En dus in deze broodjes. Mocht je ook zelf vijgenjam willen maken kun je het recept op de blog Taste of Beirut  uitproberen, daar gaat meer suiker door dan mijn recept. Voor de broodjes deed ik nog wat extra honing door de jam. Net uit de oven roken ze heerlijk naar sinaasappelbloesem.

Libanese zoete broodjes (recept van Taste of Beirut iets aangepast, want hoeveelheid vocht klopte volgens mijn niet)
Ingrediënten
voor 6 broodjes
* 250 gr bloem
* melkpoeder 40 gram
* theelepel gist
* halve theelepel zout
* 25 gram suiker
* rasp van halve sinaasappel
* eitje
* 60 ml mandarijn en/of sinaasappelsap
* 50ml water
* 1 eetlepel oranjebloesemwater
* 25 gram boter op kamertemperatuur.

Vulling:
* 6 grote eetlepels vijgenjam
* (6 gehakte walnoten)
* melk om te bestrijken
* Sesamzaadjes om te bestrooien

Roer het meel, zout, suiker, melkpoeder en instant gist door elkaar. Meng het sap met oranjebloesemwater en water en roer door meelmengsel heen. Roer het ei erdoor. Snijd de boter in flinterdunne plakjes en roer door het mengsel. Het wordt een plakkerig deeg dat moeilijk mengt. Als je een grote klont boter ziet, dan deze door het deeg verdelen. Laat een deeg één à twee uur op kamertemperatuur rijzen tot het verdubbeld is of stop het na een uur een nacht in de koelkast en ga de volgende ochtend verder.

Als het deeg gerezen is, kneed je het even door. Voeg een beetje bloem toe als het te plakkerig is. Verdeel het deeg in 6 ballen. Rol uit tot een  lapje. Verdeel een eetlepel jam en eventueel wat gehakte walnoten over het deeg, maar laat aan de zijkanten een strookje vrij. Rol de lap op tot een worstje.Plak de zijkanten een beetje dicht. Maak er een slak van en leg op bakpapier. Bestrijk met een beetje melk of eigeel en bestrooi met sesamzaadjes. Bak de broodjes ongeveer 15 minuten in de oven op 180 graden tot ze goudbruin zijn.

bron: taste of beirut

Tiramisu en lekker Italiaans uit eten

Guiseppe Archimboldo 1527-1593

Kerstvakantie was het en natuurlijk werd er gelogeerd. In eens was de oudste even enig kind. Vindt ze niets aan, maar mocht  wel mee uit eten met ons. En dat was erg lekker.  Een italiaans restaurant met de ligurische keuken dus die rond genua.  Het heet Archimboldo. Volgens de reclameman was dat een italiaanse schilder en hij heeft gelijk. Volgens wikipedia een Italiaanse kunstschilder uit de Renaissance die vooral bekend werd met portretten die samengesteld waren uit allerlei voorwerpen zoals groenten, fruit, bloemen, boeken en vissen. Het restaurant zit net buiten het centrum van Haarlem in de Spaarnwoudestraat. Wel grappig buurtje. Daar was ons 12-jarige lyrisch over de gnocchi en de gegrilde radicchio. Gelijk had ze. Zelf vond ik de risotto met pompoen  en cantharellen wel erg smakelijk en de stoofpot van de reclameman met lekkere groentes die nog net even in de pan gebakken waren ging schoon op. Onbegrijpelijk dat het restaurant zo weinig klandizie had want het eten was stukken beter dan in menig Haarlems restaurant, waar veel geknutseld en gestapeld wordt maar minder goed gekookt.  Misschien met witte tafelkleden en een iets strakkere bediening nog leuker. Volgens onze tafelgenoot waren de nagerechten lekker maar niet uitzonderlijk. En weer had ze gelijk. Het inspireerde mij tot het maken van de een Italiaanse klassieker: tiraminsu. Het recept komt uit een toetjesboek dat ik al bij velen heb zien liggen. Ik gebruikte iets minder koffie en gewone  lange vingers.


Tiramisu (voor 8 personen)
* 3 espresso of sterke koffie

* 3 eetl. koffie- of chocoladelikeur

* 2 eieren

* 3 eetl. witte basterdsuiker

* 250 gram mascarpone

* 2,5 dl slagroom

* 16 grote lange vingers of een pak gewone

* 2 theel. cacao

Meng de koffie met de likeur en laat afkoelen. Splits de eieren (let op dat er geen spatje eigeel bij de witten komt, anders kun je ze niet meer stijf kloppen). Klop de dooiers met de suiker tot het mengsel dik en bleek wordt. Roer de mascarpone door het dooiersuikermengsel. Klop de slagroom stijf en roer met metalen lepel door het mengsel. Klop het eiwit in een schone kom met schone gardes stijf tot het pieken trekt. Schep het geklopt eiwit voorzichtig door het mengsel heen. Doop de lange vingers in het koffiemengsel en leg ze op de bodem van een schaal. Verdeel de helft van het roommengsel eroverheen. Doop de rest van de lange vingers ook in de koffie en leg op mengsel. Verdeel de rest van het roommengsel eroverheen. Strijk glad. Bestrooi met cacaopoeder, gaat gemakkelijk met een theezeefje. 

Zet minimaal 2 uur in de koelkast. 

bron: dessert kookboek

Nieuwjaar met blini

Nieuwjaarsdag en ook mijn buik zit nog steeds lekker vol met oliebollen, appelflappen, ouderwets slaatje maar dan zonder het vlees. Toch een recept voor een hapje omdat ik gisteren blini maakte en als voornemen heb om minder tijd te besteden aan het zoeken naar perfecte recepten. Benieuwd hoe lang ik dat gaat volhouden. Blini is het meervoud van een Russisch hartig hapje waarvan iedereen denkt dat het met kaviaar hoort te worden gegeten maar dat blijken  die russen ook niet te kunnen betalen. Daarbij komt dat die steur vast niet op de lijst van -  tegen over jezelf te verantwoorden dat ie niet uitsterft als je 'm eet - vis staat. Dus ook lekker met ander beleg zoals feta met kruiden, gebakken champignons, iets met gedroogde tomaten lijkt me lekker of met zeekraal zoals ik had bedacht omdat hij nog in de koelkast lag. Leuk voor een feestje en daar heb je binnenkort echt weet zin in. 

Ik eet morgen nog een laatste oliebol bij de koffie. Bijna jammer dat ik dan weer een heel jaar moet wachten op de volgende.  Het is weer tijd voor normale dingen, zoals erwtensoep   en andere wintergerechten. Ook lekker,  bij voorkeur geserveerd met een pak sneeuw! 

voor 25 miniblini of 12 grotere"

Ingrediënten:

* 100 gram bloem

*  50 gram boekweitmeel

* 2 dl karnemelk

* 1 groot of 2 kleine eitjes 

* 1 theelepel instant gist

* snuf zout 

Roer de twee soorten meel door elkaar met het zout en het gist. Splits de eieren. Verwarm de karnemelk al roerend anders gaat hij splitsen tot deze lauwwarm is. Roer de eidooiers door de karnemelk. Voeg toe aan het meelmengsel en roer met een lepel tot een stevig beslag. Dek af en laat het beslag in een uur tijd bij kamertemperatuur verdubbelen. Klop de eiwitten stijf en roer voorzichtig door het beslag. Laat het beslag nog eens anderhalf à twee uur rijzen. 

Je kunt voor het bakken van de blini een ingevette koekenpan gebruiken of zoals ik deed in een poffertjespan.  

Lekker met zure room en verschillend beleg; ik had zeekraal die ik heel kort in olijfolie had gesauteerd. Lekker zeeiig net als de zalm voor de niet-vegetariërs. Of kappertjes met een fijngesneden sjalotje, augurkje en wat dille.