Al vijf weken in de coronatijden. Alles is nog steeds anders, maar ook alweer een beetje gewoon. Dus thuiswerken en niet naar school gaan is normaler dan op de fiets naar het werk, zoals ik doe. Het is nog steeds een voorrecht om 's ochends in alle rust door het park te fietsen terwijl het elke dag groener wordt. Beter dan hele dagen op de werkkamer zoals de bankman doet De meiden klagen dat hij er wel is maar niet echt aanwezig. Hoezo rustig aandoen. Alles is ingewikkelder via schermen en het scheelt ook niet altijd tijd. De meiden gaan door met studeren in Delft, leren via microsoft hangouts of als je net ineens geslaagd blijkt te zijn, werken bij de kaasboer als je mag en oppassen op kleine kinderen die niet naar de creche mogen. Reisjes zitten er niet in. Vandaag zou ik naar New York vliegen om samen met de bankman te genieten van een duur hotel op Park Lane en struinen door wat we al best goed kennen. De jongste zou toch in Rome zitten, de reis die dit jaar domweg werd afgezegd alsof het gewoon een tripje was in plaats van het hoogtepunt van het gymnasium dat het is. Geen lente in Rome, geen 60 kerken, geen heerlijke ijsjes, geen Forum Romanum dat best saai is omdat het zo veel is maar samen met je vriendinnen die ook kunstgeschiedenis hebben gewoon fantastisch is. En dan het eten. Rome, Travestere, pizza, antipasti, suppli al telefono, carciofi alla giudia e molto di piu.
Nee, alles gaat nu op herinneringen. Aan de restaurants in Rome met de jongste nog in de buik, in Sardinië met de hele familie en Garbangna, waar de eerste pizzaherinning van sommigen wordt gedateerd: met kerstomaatjes, aan Napels waar alles lekker was. Vandaag doen we dan maar Rome at home met antipasti en lekkere wijn en pellegrino. En als primo grote schelpen die ooit gekocht zijn op de laatste dag van een vakantie in Italië om thuis nog even het vakantiegevoel vast te houden, niet wetende hoe hard we dat nu nodig hebben.
Conchigli rigatoni con spinazie e riocotta
* halve zak conchigli
* 500 gram verse spinazie
* bakje ricotta
* ei
* vers geraspte parmezaan
* peper/zout
* bechamelsaus ( ik had kant en klare ook nog uit de supermercato maar dat maak je zo met 30 gram boter, 30 gram bloem en melk).
Kook de pasta gaar volgens verpakking, die grote deden er bij mij 15 minuten over. Giet ze af, spoel af met koud water en giet er beetje olijfolie bij zodat ze niet gaan plakken. Slink de spinazie in een grote pan met beetje olie en giet af. Zet de over op 220 graden. Hak het een beetje en meng als het beetje afgekoeld is met ei, ricotta, vers geraspte parmezaam en peper en zout. Proef of het op smaak is. Vul de schelpen met het mengsel en leg ze in een platte schaal die je hebt ingevet met scheutje olijfolie. Overgiet de gevulde schotel met bechamel en bestrooi nog met beetje parmezaan. Zet 20 minuten in voorverwarmde oven tot het lichtbruin is. Lekker met een frisse salade als je nog zin hebt om die te maken nadat je al aan de wijn gezeten hebt.
Buon appetito! Salute!
