Pompoensoep met orzo en amaretti

Mijn lekkerste recept met pompoen is de soep met rode linzen (bijna te simpel voor dit blog). Dus was het tijd om een andere pompoensoep te proberen. Dit recept vond ik in het kookboek van Claudia Roden getiteld Med. Alleen het zoeken naar ingrediënten kan een beetje moeilijk zijn. De amarettikoekjes in de supermarkt zijn wel heel klein en de Italiaanse orzo (gerst) is in Nederland opeens een pastasoort geworden. Ook lekker maar nu heb ik toch weer iets voor mijn Italiaanse boodschappenlijst.

Claudia Roden is 87 jaar dus haar recept is met volle melk. Ik maakte een vegan versie van de soep. De Parmezaanse kaas smaakt wel heel goed met de amaretti maar het hoeft natuurlijk niet.

Ingrediënten

• 1 biologische oranje pompoen
• 1 groentebouillonblokje
• 100 gram orzo
• 300-350 ml ongezoete sojamelk
• Zout en zwarte peper

Om te garneren: kaneelpoeder, Parmezaanse kaas en verkruimelde amarettikoekjes.

Bereiding

1. Schil de pompoen, verwijder de pitten en snijd de pompoen in grove stukken. Als je de pompoen een paar minuten kookt in een grote pan met water dan kun je de pompoen gemakkelijk schillen met een dunschiller.
2. Breng in een soeppan de pompoen met 300 ml water en het bouillonblokje aan de kook. Laat de pompoen zachtjes koken tot de pompoen zacht is.
3. Kook intussen de orzo in gezouten water in acht minuten al dente. Giet de orzo af.
4. Pureer de pompoen met een staafmixer en voeg de melk toe. Als de soep te dik is voeg dan nog wat water of melk toe. Breng op smaak met zout en peper.
5. Laat de soep nog heel even zachtjes koken en voeg dan de orzo toe.
6. Serveer de soep met de geraspte Parmezaanse kaas, de amaretti en het kaneelpoeder in aparte schaaltjes.

N.B. Je kunt de soep eerder maken maar de orzo voeg je pas toe tijdens het opwarmen van de soep.

Gado gado (vegan)

 

Ik ben al 43 jaar een vegetariër en ik verwacht niet dat ik nog vegan ga worden. Dat laat ik over aan een volgende generatie 😉 Maar ik let er wel op door bewust kaas en ei te eten. De avond voorafgaande aan de klimaatmars maakte ik een vegan gado gado met aardappelen, gebakken tahoe en biologische groente van de winkel om de hoek. Na de hele zomer groente van de tuin merk ik dat ik gewend ben aan echte smaak van groente (en dus verwend). Na mijn klacht over de uitgebreide verpakking van taugé weet ik nu dat ik die een volgende keer laat ontkiemen uit mungbonen. Er valt gelukkig altijd nog wat te leren.
Voor gado gado zijn er heel veel recepten maar uiteindelijk is het een groentesalade met pindasaus, vaak geserveerd met rijst. Ik gebruikte een recept uit mijn eigen map met verzamelde recepten om uit te proberen.
Maak eerst de pindasaus, snijd de groente, kook (pandan)rijst en zet die in bed (hooikist), en bereid als laatste de groentes en tahoe om daarna gelijk te kunnen serveren. De pindasaus is gemakkelijk op te warmen.

Pindasaus
Snijd een middelgrote ui en 3 teentjes knoflook fijn en bak ze lichtgeel in wat zonnebloemolie.
Voeg 2 theelepels sambal oelek toe.
Roer 4 eetlepels pindakaas met nootjes erdoor, een eetlepel citroensap en wat water.
Blijf roeren en laat de saus pruttelen. Voeg extra water toe als de saus te dik is.
Breng de saus op smaak met zout en suiker. De saus moet een klein beetje zoet zijn.

Wat betreft de groente kun je variëren. Ik kookte een paar aardappelen. Stoofde spitskool in olie met een beetje water, had nog sperziebonen van de tuin in de vriezer, bakte de tahoe met een klein scheutje ketjap en serveerde alles met gemsla.

Lekker met gebakken uitjes en emping.

Kaiserbroodjes

Ik koop nog maar sporadisch kookboeken want ik heb er genoeg. Maar een kookboek over brood bakken voegt echt nog wat toe aan de collectie. Het blog van Levine van Doorne kende ik al maar een boek is toch een goede aanvulling. Uit Brood uit eigen oven probeerde ik op een regenachtige zondag als eerste de kaiserbroodjes. Belangrijk is om de avond tevoren het voordeeg, de pâte fermentée, te maken en alles precies te wegen. Het recept is uitstekend. Alleen de rijstijden waren wat langer want wat is kamertemperatuur? De verwarming was in oktober nog niet aan. Maar de oven is dan ook een prima plek om het deeg rustig te laten rijzen. Het enige lastige vond ik het knopen van de kaiserbroodjes. Op de foto is ook te zien dat er een paar niet helemaal gelukt zijn. Maar een filmpje op YouTube hielp.

Omdat ik net ontdekte dat juist dit recept op het blog staat ga ik daar dus naar verwijzen. Klik hier en probeer het uit want ze zijn erg lekker.