Broccolitimbaaltjes

Dan kan je kookboeken verzamelen (niets gevonden dit jaar op Koningsdag) maar nog regelmatig vraag ik mij af: wat moet ik nu weer koken. In mijn jeugd waren aardappelen vijf tot zes keer per week het basisingrediënt. Zoonlief krijgt gevarieerd mie, couscous, bonen, pasta of bulgur voor zijn neus en durft dan soms nog te zeggen: alweer mie? Vroeger was alles beter is een afgezaagd excuus maar ik kwam zo wel op de gedachte om recepten van langer geleden weer eens in ere te herstellen. Broccolitimbaaltjes zijn tevoren te bereiden en heerlijk met tagliatelle of een andere lintpasta en een gorgonzolasaus.

300 gram broccoli

½ dl slagroom

1 ei

Zout, peper, nootmuskaat

Boter

Snijd de stengels van de broccoli in stukken en kook deze met wat zout eerst twee minuten voordat je de roosjes toevoegt. Giet de broccoli af als deze goed gaar is. Pureer de broccoli in een blender of keukenmachine. Voeg de room en het ei toe en breng de puree op smaak met zout, peper en vers geraspte nootmuskaat.

Vet vier timbaaltjes in met boter. Verdeel de broccolipuree over de schaaltjes en dek ze af met een stukje aluminiumfolie.

Verwarm de oven voor op 160°C en giet een laag kokend water in een braadslee. Zet de timbaaltjes ongeveer 40 minuten in de braadslee.

Stort de timbaaltjes op een bord en serveer met de pasta en saus.

Heel lokaal eten in Addis Abeba

Als blanke in Addis Abeba vanochtend me  als traveller voorgedaan die alleen lokaal vervoer gebruikt dus de minibusjes. De ene keer lekker ruim voorin maar ook mijn 1.84 helemaal achterin tussen de stoelen geduwd (en enige angst beleefd door me voor te stellen wat er gebeurd bij een aanrijding) en ook het laatste smalle plekje op het wiel gehad. Veel verkeer gezien: hoog beladen busjes met van alles, vrachtwagentjes van het merk Isuzu die hier Al Quaida genoemd  worden en dan mag je de rijstijl er zelf bij bedenken. Ook veel uitlaatgassen gesnoven, de smog in Addis is enorm met al die oude auto's maar ook omdat de verbranding minder goed is op 2400 meter. Na drie keer overstappen waarbij ik zelf  de weg langs de bouwput in het midden van de stad moest vinden omdat er een variant van de noordzuidlijn moet komen die ook omstreden is en veel grappen oplevert en waarschijnlijk ook te veel geld maar wel lekker opschiet omdat arbeid in Ethiopië goedkoop is, kwam ik aan op mijn eindpunt dat officieel een beroemde kerk was maar waar ik vooral genoten heb van het uitzicht over Addis en het gemankeerde gesprekje dat ik voerde met de vrouwen die gerst aan het uitzoeken waren en de huisjes met golfplaten daken wat je een sloppenwijk mag noemen maar waar wel overal schotelantennes bovenop staan. Als tussendoortje een heerlijke macchiato, een heel fijn restant van Italiaans kolonialisme. De weg terug duurde minstens zo lang omdat de bijrijder in het minibusje mij pas na lange tijd vroeg  "where you go?" Met hulp van andere aardige Ethiopiërs die me allerlei tips gaven en me op het hart drukten dat ik het eerste deel echt niet meer dan anderhalve Birr (6 eurocent ) hoefde te betalen, was ik op tijd voor mijn middag als nieuwerwetse koloniaal.  Blanken in Addis hebben vaak een goede baan dus je ziet ze meer dan gemiddeld in grote 4wheeldrives zitten die in dit land in tegenstelling tot Bloemendaal wel echt nuttig zijn. Ook hebben ze geld om naast lokale producten die helemaal niet zo goedkoop zijn als je misschien mocht denken (kilo sinaasappels doen een euro) ook exportartikelen te kopen, denk aan een aldi pot appelmoes voor 4 € en drinkbare wijn want er is wel lokale wijn is maar als grote broer mij die beloofd terwijl hij sardonisch lacht, vermoed ik iets vies. En omdat die arbeid zo goedkoop is kan de nieuwerwetse koloniaal zich onderdompelen in Wellness en dat heb ik ook gedaan. Al mijn gespaarde Birr van vanochtend besteed aan een manicure, pedicure en heerlijke massage van het hele lijf. Thuis bij Grote broer was ik totaal ontspannen en kreeg ik ook nog een zelfgekookt succesrecept voorgeschoteld: een hartige taart met lokaal geproduceerde venkel en eieren en door mij zelf uit Nederland ingevoerde slagroom en oude kaas. Een aanrader ook voor thuis in het moederland!

nodig:
* piedeeg van 200 gram bloem, snuf zout, 100 gram boter en beetje koud water
* 600 gram venkel (drie of vier)
* rode ui
* knoflook fijn gesneden
* 100 ml slagroom
* drie eieren
* 100 gram oude kaas
* peper/zout
* olijfolie om te bakken

Verwarm de oven voor op 180 graden. Snijd de ui in dunne ringen en de venkel in plakken. Verwarm beetje olie in de pan en bak de ui aan.  Doe de venkel erbij en bak ook mee. Doe uiteindelijk ook de knoflook erbij en bak tot de venkel bruin is. Breng op smaak met zout en peper. Rol het deeg uit en bekleed de pievorm ermee. Prik in met vork en laat even voorbakken in oven. Klop de eieren los met de slagroom en doe de helft van de geraspte oude kaas er door. Vermeng de venkel met eiermengsel en giet in de met deeg beklede vorm. Bestrooi met de rest van de oude kaas. Bak ongeveer een half uur tot de hartige taart goudbruin is. Keer zo nodig halverwege.
Serveer met een frisse salade.

bron: ergens van internet zegt grote broer

Eten in Ethiopie

Vandaag vanuit Addis Abeba naar Wolisso gereden waar we logeren in de Nagash lodge waar ze allerlei traditionele huisjes hebben gebouwd waar je kunt overnachten. Zeg maar een soort openluchtmuseum zoals het zuiderzeemuseum maar toch leuker dan een gewoon hok. En met veel apen in de tuin en hertjes. Een moederaap van wel 30 cm wist mij zo ver te krijgen om het andere pad te kiezen, ik vond die tanden best eng. Lekker gezwommen en geluierd en nog even naar het stadje gelopen om in een lokaal kroegje een biertje te drinken terwijl het hard regende. Terug in de lodge bestelde grote broer een steak al zat zijn maag al vol met 'kolo' dit is geroosterde gerst die we bij de borrel aten. Ziet eruit als zangvoer dus lekker knagen.  Bij de buurtafel zag ik een gerecht met groene groente dat niet op de kaart stond. In mijn eentje dus aan de 'national dish'.  En vanwege de vastentijd voorafgaand aan Pasen eten ze hier twee maanden lang vegetarisch, niet iedereen maar velen. Ideaal voor mij.  De opgerolde doekjes op de foto zijn de injera. Daarbij werd  shiro geserveerd: gemaakt van kikkererwtenmeel met specerijen en die gomen (boerenkoolachtig gerecht) en een tomatensalade met veel groene pepers en een pittig linzengerecht met veel berbere: het specerijenmengsel. Ik heb me tjokvol gegeten voor nog geen drie euro zei de hollander in deze upscale tikje koloniale maar wel hele leuke plek. Meer eetavonturen volgen.

Garganelli en gemarineerde aubergines

Leren is doen en dus een “workshop” verse pasta maken op verzoek. In Haarlem want dan kunnen de kinderen lekker spelen, de deur naar de tuin open met dit mooie lenteweer en kan Hanny ook nog even op de fiets langskomen om nog wat andere kookkennis op te doen. Garganelli maken was het doel en vooral het pastadeeg vergelijken. Met of zonder olie was de vraag. Ik heb nog nooit olie toegevoegd maar het is natuurlijk best een goed idee als het deeg na de verhouding 100 gram semolina en 1 ei toch een beetje te droog is. Verder is het belangrijk om het deeg soepel en droog te houden en goed te laten rusten. Ik maak het daarom altijd de dag tevoren maar dat kan ook bijgeloof zijn. Als je het deeg uitrolt dan merk je vanzelf hoe droog het al is. Laat het deeg drogen op een theedoek over een stoel of ga gelijk verder met de pastabereiding. Voor garganelli moet het deeg niet te droog zijn want dan plakt het niet meer vanzelf en moet je even het puntje nat maken. Droog deeg is fijn om uit te rollen maar heeft als nadeel dat je snel verder moet. Dus nooit teveel deeglappen uitrollen.

Garganelli maken staat al op dit blog en na wat uitleg en oefenen met een liniaal en potloden kwam de fabriek op gang en waren we met kinderen en al en met drie gnocchi-plankjes en potloden volop aan het snijden en rollen.

Wat is belangrijk bij garganelli maken? 1. Het deeg zo uitrollen dat je plakjes van 4 bij 4 cm kan uitsnijden. Door daar rekening mee te houden gooi je niet al te veel deeg weg. 2. Een liniaal heb je echt nodig. Als je op het gevoel gaat snijden worden de garganelli als snel te groot. 3. Het stokje gekocht bij het gnocchi-plankje in Italië (voor de ribbeltjes) is te dik. Een potlood heeft de juiste diameter. Dan krijg je echt de perfecte garganelli.

Uiteindelijk hadden we dozen vol, kon Hanny de goed gedroogde pasta mee naar huis nemen om het op te eten met een paprika/tomatensaus en erwten en aten wij de rest op in de tuin met een gorgonzolasaus en tuinbonen uit de vriezer.

Voor de antipasto had ik de dag tevoren al de aubergines gemarineerd.

Gegrilde aubergines met citroen, munt en balsamico

3 aubergines

Olijfolie voor het grillen

60 ml lekkere olijfolie

1 citroen

2 eetlepels balsamicoazijn

1 theelepel suiker

3 eetlepels fijngehakte verse munt

Zout en peper

Verwarm de grillpan en snijd de aubergines in plakken. Smeer de plakken in met olie en gril de aubergines geduldig totdat alles mooi bruin en gaar is.

Meng ondertussen de lekkere olijfolie met het sap van de citroen, de rasp van de citroen, de azijn, de suiker en munt. Breng de dressing op smaak met zout en peper.

Rangschik de aubergines in een schaal en lepel er steeds een beetje dressing over.
Dek de schaal af en laat de aubergines een flinke tijd marineren. Een nachtje kan dus prima.