Als blanke in Addis Abeba vanochtend me als traveller voorgedaan die alleen lokaal vervoer gebruikt dus de minibusjes. De ene keer lekker ruim voorin maar ook mijn 1.84 helemaal achterin tussen de stoelen geduwd (en enige angst beleefd door me voor te stellen wat er gebeurd bij een aanrijding) en ook het laatste smalle plekje op het wiel gehad. Veel verkeer gezien: hoog beladen busjes met van alles, vrachtwagentjes van het merk Isuzu die hier Al Quaida genoemd worden en dan mag je de rijstijl er zelf bij bedenken. Ook veel uitlaatgassen gesnoven, de smog in Addis is enorm met al die oude auto's maar ook omdat de verbranding minder goed is op 2400 meter. Na drie keer overstappen waarbij ik zelf de weg langs de bouwput in het midden van de stad moest vinden omdat er een variant van de noordzuidlijn moet komen die ook omstreden is en veel grappen oplevert en waarschijnlijk ook te veel geld maar wel lekker opschiet omdat arbeid in Ethiopië goedkoop is, kwam ik aan op mijn eindpunt dat officieel een beroemde kerk was maar waar ik vooral genoten heb van het uitzicht over Addis en het gemankeerde gesprekje dat ik voerde met de vrouwen die gerst aan het uitzoeken waren en de huisjes met golfplaten daken wat je een sloppenwijk mag noemen maar waar wel overal schotelantennes bovenop staan. Als tussendoortje een heerlijke macchiato, een heel fijn restant van Italiaans kolonialisme. De weg terug duurde minstens zo lang omdat de bijrijder in het minibusje mij pas na lange tijd vroeg "where you go?" Met hulp van andere aardige Ethiopiërs die me allerlei tips gaven en me op het hart drukten dat ik het eerste deel echt niet meer dan anderhalve Birr (6 eurocent ) hoefde te betalen, was ik op tijd voor mijn middag als nieuwerwetse koloniaal. Blanken in Addis hebben vaak een goede baan dus je ziet ze meer dan gemiddeld in grote 4wheeldrives zitten die in dit land in tegenstelling tot Bloemendaal wel echt nuttig zijn. Ook hebben ze geld om naast lokale producten die helemaal niet zo goedkoop zijn als je misschien mocht denken (kilo sinaasappels doen een euro) ook exportartikelen te kopen, denk aan een aldi pot appelmoes voor 4 € en drinkbare wijn want er is wel lokale wijn is maar als grote broer mij die beloofd terwijl hij sardonisch lacht, vermoed ik iets vies. En omdat die arbeid zo goedkoop is kan de nieuwerwetse koloniaal zich onderdompelen in Wellness en dat heb ik ook gedaan. Al mijn gespaarde Birr van vanochtend besteed aan een manicure, pedicure en heerlijke massage van het hele lijf. Thuis bij Grote broer was ik totaal ontspannen en kreeg ik ook nog een zelfgekookt succesrecept voorgeschoteld: een hartige taart met lokaal geproduceerde venkel en eieren en door mij zelf uit Nederland ingevoerde slagroom en oude kaas. Een aanrader ook voor thuis in het moederland!
nodig:
* piedeeg van 200 gram bloem, snuf zout, 100 gram boter en beetje koud water
* 600 gram venkel (drie of vier)
* rode ui
* knoflook fijn gesneden
* 100 ml slagroom
* drie eieren
* 100 gram oude kaas
* peper/zout
* olijfolie om te bakken
Verwarm de oven voor op 180 graden. Snijd de ui in dunne ringen en de venkel in plakken. Verwarm beetje olie in de pan en bak de ui aan. Doe de venkel erbij en bak ook mee. Doe uiteindelijk ook de knoflook erbij en bak tot de venkel bruin is. Breng op smaak met zout en peper. Rol het deeg uit en bekleed de pievorm ermee. Prik in met vork en laat even voorbakken in oven. Klop de eieren los met de slagroom en doe de helft van de geraspte oude kaas er door. Vermeng de venkel met eiermengsel en giet in de met deeg beklede vorm. Bestrooi met de rest van de oude kaas. Bak ongeveer een half uur tot de hartige taart goudbruin is. Keer zo nodig halverwege.
Serveer met een frisse salade.
bron: ergens van internet zegt grote broer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten