chocoladetruffels

Vandaag ben ik jarig. En dat ben ik al 49 keer geweest. Vaak ja. Erik Scherder, mijn collega beroemd van zijn colleges bij DWDD roept enthousiast dat ouder worden hartstikke leuk is  maar ik heb toch een heel weekend gemopperd. Bovenaan het lijstje van stom aan ouder worden, staat misschien wel de leesbril, omdat ik zonder nauwelijks noch iets kan lezen,. Ik durf zelfs niet meer te beweren dat de letters op verpakkingen steeds kleiner wordt want ik weet dat het gewoon aan mij ligt als ik ergens drie eieren in gooi in plaats van twee. Plus ik ben continu op zoek ben naar dat ding zelfs al zit ie op mijn hoofd.  Ook erg is om onverwacht  je spiegelbeeld in een winkelruit  te zien. In mijn hoofd  fit, vrolijk en relatief jong. Maar wat ik zie is een vermoeid hoofd, wallen, oud haar en gezichtstrekken van mijn tantes: Argh! Ook niet fijn is grijs worden en vooral die grijze landingsbaan  twee weken na een verfbeurtje. En dan hebben we nog de veranderende vetverhoudingen in het lijf met een buikje dat niet weg wil en een kont die juist platter wordt. Misschien toch maar niet aan de hippe culotte want het blijft een broekrok. En ja, dan mag ik nog helemaal niet zeuren en ja van analytisch kijken wordt je ongelukkig. Het jaarlijks roepen dat het alternatief nog veel minder is (doodgaan), was alweer een uitgemolken cliché. Zeggen dat ik over tien jaar terugkijk en me dan zie als een jonge godin, hielp toen ik 30 en 40 werd maar nu niet meer. Wat wel hielp was alle kanten van de tennisbaan zien in een tennisles waarbij ik de enige was. Dankjewel, Ron. En wat ook hielp was op het krukje staan en toegezongen worden door de reclameman en die mooie meiden en verrast worden met kadootjes van een schaartje voor mijn naaiwerk tot een kaartje voor Echo en de Bunnymen die herrezen zijn uit de jaren 80.  En al ben ik geen groot liefhebber van Facebook, was ik blij verrast met alle felicitaties ook die van een Engelsman met wie ik in een eerder leven door Egypte heb gereisd, een Deen die  bijna 30 jaar geleden ook in  Kibboets Shamir was en een perfect Nederlands sprekende Jemeniet die asiel heeft gezocht in Duitsland en natuurlijk de berichten van heel gewoon in Nederland wonende familie en vrienden. Misschien is het leuke van ouder worden, wel dat je al belachelijk veel hebt meegemaakt. Wat ook leuk is aan ouder worden is om met een ordinaire te beginnen: genoeg geld hebben is best prettig en wat betreft de meer verhevene dan kom ik bij veel minder last hebben van schaamte en minder bezig met mezelf bewijzen en meer doen waar ik zin in hebt. Dus hoefde ik op mijn oudejaarsavond geen chocoladetaart te bakken omdat ik gewoon moe was en even wilde hangen met die leuke meiden en maakte ik gemakkelijke truffels van chocolade met veel procenten en die waren erg lekker als traktatie. Je hoort het: oud worden is gewoon een win-win situatie. Ik ga vast anticiperen op de grote 5 en 0. 

Chocoladetruffels 

ingrediënten voor 30:

* 250 ml slagroom

* 275 gram pure chocolade

* 40 gram ongezouten boter

* 3 eetlepels Grand Marnier of een ander likeur of Cognac

* cacaopoeder

Verwarm de slagroom langzaam zodat ie niet overkookt. Hak de chocolade met een groot mes klein. Snijd de boter in kleine stukjes. Als de slagroom warm, roer je van het vuur de chocolade er door tot deze gesmolten is en daarna de boter in kleine stukjes. Roer tenslotte de Grand Marnier erdoor. Laat vier uur in de koelkast opstijven. Daarna met twee dessertlepels quenelles maken of balletjes draaien met je hand maar dan worden ze wel vies. Daarna door de cacao rollen tot ze bedekt zijn en bewaren in de koelkast. 

pruimencake

De laatste dag van de grote vakantie. Er worden boeken gekaft door 4de klassers en door de brugpieper van dit jaar die het allemaal heel spannend vindt maar de vraag of ze zin heeft in school niet meer kan horen.  Amerikagangers komen terug na drie weken aan de andere kant van de oceaan en verhalen over zwemmen in NewYork als enige blanken tussen een zwart publiek in Central park , agressieve bloedzuigers in de tropen vol kamerplanten en apen, wandelen in de grand canyon met kinderen die vragen hoe lang ze nog moeten en het plezier van ruggetjes, vergeet-mij-nietjes en onderdoortjes zoals de hoge golven in Sri Lanka werden genoemd wisselen elkaar in hoog tempo en zeker niet chronologisch af. Ondertussen drinken we nog net niet zoals het reclametechnisch hoort bij thuiskomen Douwe Egberts maar wel fiterkoffie. En daarbij deze pruimencake. Zo gemaakt, kan niet mislukken en deelt lekker uit. 

Ingrediënten
* 1 cup of 125 gram bloem
* 1 theelepel bakpoeder
* 1/2 theelepel zout
* 3/4 cup of 150 gram kristalsuiker plus 1 à 2 eetlepels extra
* 1/2 cup of 115 gram zachte boter
* 2 grote eieren
* 8 opal pruimen (van die paarse) gehalveerd en ontpit
* 2 theelepels citroensap
* 1 theelepel kaneel of gemalen kardemon

Verwarm de oven voor op 175 graden. Roer bloem, bakpoeder en zout en helft van de kaneel door elkaar. Roer met een mixer de boter zacht met de suiker tot het een lichte kleur krijgt. Voeg één voor één de eieren toe. Roer de opgespatte boter en ei van de zijkanten van de kom door het mengsel. roer de droge ingrediënten door het beslag. Verdeel het beslag in een springvorm of andere niet te hoge vorm. Duw de pruimen met bolle kant boven licht in het beslag. Besprenkel de bovenkant met citroensap, en bestrooi met de rest van de kaneel en suiker.
Bak 45 tot 50 minuten tot de cake goudbruin is en een prikker schoon uit het midden komt.
Laat even afkoelen want dan is ie lekkerder

Bron: internet NY times

pruimencake

De laatste dag van de grote vakantie. Er worden boeken gekaft door 4de klassers en door de brugpieper van dit jaar die het allemaal heel spannend vindt maar de vraag of ze zin heeft in school niet meer kan horen.  Amerikagangers komen terug na drie weken aan de andere kant van de oceaan en verhalen over zwemmen in NewYork als enige blanken tussen een zwart publiek in Central park , agressieve bloedzuigers in de tropen vol kamerplanten en apen, wandelen in de grand canyon met kinderen die vragen hoe lang ze nog moeten en het plezier van ruggetjes, vergeet-mij-nietjes en onderdoortjes zoals de hoge golven in Sri Lanka werden genoemd wisselen elkaar in hoog tempo en zeker niet chronologisch af. Ondertussen drinken we nog net niet zoals het reclametechnisch hoort bij thuiskomen Douwe Egberts maar wel fiterkoffie. En daarbij deze pruimencake. Zo gemaakt, kan niet mislukken en deelt lekker uit. 

Ingrediënten
* 1 cup of 125 gram bloem
* 1 theelepel bakpoeder
* 1/2 theelepel zout
* 3/4 cup of 150 gram kristalsuiker plus 1 à 2 eetlepels extra
* 1/2 cup of 115 gram zachte boter
* 2 grote eieren
* 8 opal pruimen (van die paarse) gehalveerd en ontpit
* 2 theelepels citroensap
* 1 theelepel kaneel of gemalen kardemon

Verwarm de oven voor op 175 graden. Roer bloem, bakpoeder en zout en helft van de kaneel door elkaar. Roer met een mixer de boter zacht met de suiker tot het een lichte kleur krijgt. Voeg één voor één de eieren toe. Roer de opgespatte boter en ei van de zijkanten van de kom door het mengsel. roer de droge ingrediënten door het beslag. Verdeel het beslag in een springvorm of andere niet te hoge vorm. Duw de pruimen met bolle kant boven licht in het beslag. Besprenkel de bovenkant met citroensap, en bestrooi met de rest van de kaneel en suiker.
Bak 45 tot 50 minuten tot de cake goudbruin is en een prikker schoon uit het midden komt.
Laat even afkoelen want dan is ie lekkerder

Bron: internet NY times

Courgettesalade en een bonenschotel

Italië is mijn favoriete vakantieland maar waarom eigenlijk vroeg ik me af op de terugreis vanuit Grado. Het weer, het landschap, de bouw en kleur van de huizen, de combi van bergen en zee, de landbouw, de wijn en de mogelijkheden voor vegetarisch eten. Voor dat laatste ging ik op de voorlaatste dag naar een hele grote supermercato in Monfalcone. Alle hoeken en gaten van de Fiat Panda waren gevuld met wijn, bonen, pasta, bloem, rijst, tubes tomatenpuree en bouillonblokjes. Op de terugweg naar de camping kocht ik bij een stalletje langs de weg nog wat tomaatjes, perziken en kleine courgettes. Helaas was de auto te klein om de tomaten voor de salsa mee te nemen.

Echt kleine courgettes zijn in Nederland nooit te vinden, zelf kweken en snel oogsten kan wel zolang je niet op vakantie gaat.

Thuis koken is leuker want dan heb je meer kookboeken ter beschikking en in ‘Hemels Italië’ van Ursula Ferrigno vond ik inspiratie voor een courgettesalade en in het Italiaanse Slow Food kookboek een simpele bonenschotel van de verse borlottibonen.

Courgettesalade met rucola en citroen

Breng in een pan water aan de kook en kook de kleine courgettes 3 minuten. Dompel ze daarna in koud water en dep ze droog. Schaaf dunne plakjes en leg ze in een kom.

Meng wat olijfolie met citroensap, citroenrasp en zout en peper en schenk deze dressing over de courgetteplakjes. Hussel het eventueel met je handen nog wat door elkaar. Laat de courgettes 10-30 minuten marineren en serveer ze daarna met rucola en wat Parmezaanse kaas. Serveer als voorgerecht of lunch.

Sofegai (bonenschotel van verse borlottibonen)

Dop de borlottibonen. Fruit een ui in een flinke scheut olijfolie en voeg een paar stengels gesneden bleekselderij, 2 wortelen in plakjes en wat peterselie toe. Na 10 minuten de gedopte bonen toevoegen en water. Breng het aan de kook en laat het geheel een flinke tijd pruttelen op een laag vuur totdat de bonen het water hebben opgenomen en boterzacht zijn. Voeg zout en peper naar smaak toe. Lekker met brood.