salade van bietjes met dressing van zwarte knoflook en bramen

 Zeggen dat je niet van bietjes houdt, is ondertussen wel een beetje saai en behoudend.  Van 'ik moest ze vroeger eten' tot 'ze smaken zo aards'.  Bietjes zijn heerlijk en zeker die van eigen moestuin. Zoet, diepe smaak.  Ik ben er dol op.  Jammer dat er alleen nog kleintjes op mijn moestuin staan, door de droogte stopte de groei.  Van mijn zus kreeg ik gele en rode bieten en bramen.  Dat moest gecombineerd.  Hééél lekker, zei het bezoek. En zo hoor ik het graag. 

salade van bietjes

• 500 gram ongekookte bieten: rood, geel, chioggia
• flinke handvol bramen
• twee teentjes zwarte knoflook
• rode ui 
•  2 eetlepel witte wijnazijn
• 4 eetlepel olijfolie
• eetlepel boekweitkorrels
• zout en peper 

Kook de bieten gaar.  Ik deed dat in een snelkookpan in 15 min, in een gewone pan drie kwartier voor je er een mes soepel in kan steken, in de oven geroosterd nog langer en ook nog lekkerder maar daar ben ik vaak te ongeduldig voor). Snijd de bieten heel dun en verdeel mooi over een bord. Vermaal de knoflook in een vijzel met wat zout, met de azijn vermengen zodat het los komt van de vijzel.  Houd de mooiste, vette bramen apart en doe de rest in een pannetje en laat met scheut water aan de kook komen. vermaal de bramen en schenk door zeefje zodat je van de pitjes af bent.  Meng het azijn/knoflookmengsel met de bramen en de olijfolie.  Giet dit over de bieten. Snijd de ui in hele fijne ringen en verdeel over de bieten samen met de overgebleven bramen.  Rooster de boekweitkorrels kort in koekenpan en verdeel deze er ook over heen. 

bron: aangepast  op suggestie van chatgpt die de bron niet gaf  

Groene soep van tomatillo en doperwten

 

Courgettes met bloem, aardappelen, uien, koolrabi, bietjes bramen, stokbonen, sla, dille, peterselie en tomatillo's vers van de  moestuin. Een walhalla van zomergroente voor iemand die graag kookt.  In ruil hiervoor beloof ik de recepten op te schrijven op de blog.  

Vergeet ik eerst al een foto te maken van de tafel vol mooi gearrangeerde groentes, daarna van het koken en van  het eindproduct. Gelukkig wist de gast van de tweede ronde restje soep nog een foto te maken.  De andere foto's komen van een eerdere post over tomatillo. De andere blogschrijfster zei leuk die overdadige oogst aan tomatillo's deze zomer maar wat doe ik er mee. Nou die  salsa verde dus van de andere blog, maar soep kan ook.  Weleens wortelsoep met tomatillo gemaakt maar dit keer wilde ik m groen.  Dus diepvrieserwten toegevoegd, want die hebben ook een zoetje als tegenhanger van de zurig smakende tomatillo. En na het oordeel van de Leontine van gisteren een scheut room toegevoegd om het samentrekkende mondgevoel te verminderen, lees minder zuur te maken. Afgemaakt  met wat blaadjes koriander en gebroken tortillachips die een onverlaat al eerder had geopend. 

Tomatillosoep met doperwten

nodig voor 6 porties:

• 500 gram tomatillo's
• twee tenen knoflook
• jalopeño peper
• 1 ui
• 300 gram diepvrieserwten
• kwart tot half bosje koriander: steeltjes en blaadjes
• bouillonblokje
• zout en peper
• scheut room
• water
• (tortillachips) 

Zet de oven op 200 graden. Haal het vliesje van de tomatillo en was ze tot het plakkerige laagje is verdwenen. Snijd ze in twee en leg ze met bolle kant onder in schaal samen met knoflook en jalopeño peper. Laat ze bakken tot er wat  kleur op zit.  Snipper de ui en fruit in pan.  Voeg de fijngesneden steeltjes van  de korander toe en laat even stoven.  Voeg de inhoud van ovenschaal toe en roer om. Je kunt met scheutje water de aanbaksels in de schaal losweken en aan pan toevoegen.  voeg diepvrieserwten, bouillonblokje en kleine liter water toe.  Laat aan de kook komen en 10 minuten sudderen.  Pureer soep met staafmixer en voeg zo nodig water toe als soep te dik is. Proef en voeg scheut room en  zout en  peper toe.  Verkruimel de tortillachips over de soep. Maak af met blaadjes koriander. 

Hazelnoottaart

Bakken is leuk met een goed recept en natuurlijk liefhebbers om het op te eten. Toen die kans er weer was heb ik een oud recept opgezocht en kwam uit bij de hazelnoottaart van Jamie Oliver uit 2002. Het recept klopte en mijn enige aanpassing was dat ik iets minder chocolade gebruikte. En moeilijk is het ook niet maar enige voorbereiding is wel nodig. Want de eieren en de boter moeten op kamertemperatuur zijn en de hazelnoten geroosterd en afgekoeld. Zet alle ingrediënten klaar en begin dan pas met deel 2.

Ingrediënten
125 gram hazelnoten
115 gram boter plus extra om de vorm in te vetten.
125 gram suiker
4 grote eieren
1 sinaasappel
30 gram bloem
125 gram ricotta
2 eetlepels maanzaad
Mespunt zout
3 eetlepels abrikozenjam
20 gram chocolade (70% cacao)

Bereiding deel 1
Verwarm de oven voor op 180°C en rooster de hazelnoten 5-6 minuten op een bakplaat.
Laat de hazelnoten goed afkoelen. In de tussentijd zet ik de oven weer uit.
Vet een lage vorm (diameter 26 cm) in met wat boter en bekleed de vorm met bakpapier en zet hem in de koelkast.

Bereiding deel 2

1. Wikkel de hazelnoten in een theedoek en sla ze fijn met een deegroller.
2. Splits de eieren.
3. Verwarm de oven voor op 180°C.
4. Klop de eiwitten met het mespuntje zout zo stijf mogelijk.
5. Klop de boter met de suiker tot ze zacht en licht zijn.
6. Klop een voor een de eidooiers erdoor.
7. Voeg de rasp van de sinaasappel toe.
8. Zeef de bloem erboven.
9. Verkruimel de ricotto erdoor en daarna de hazelnoten en het maanzaad.
10. Spatel voorzichtig de eiwitten door het hazelnootmengsel.
11. Schenk het mengsel in de taartvorm en bak hem in 25-30 minuten goudkleurig.
12. Steek er ter controle een houten prikker in, die komt er droog uit als de taart klaar is.
13. Neem de taart uit de oven en laat hem afkoelen.
14. Verwarm de jam met 4 eetlepels water en breng alles langzaam aan de kook.
15. Bestrijk de bovenkant van de taart ermee.
16. Bestrooi de taart als hij helemaal is afgekoeld met wat geraspte chocolade.
    

Soep van zwarte kikkererwten

Nog nooit had ik zwarte kikkererwten (ceci neri) gezien of gegeten. Maar deze specialiteit uit Puglia werd meegenomen door de eigenaar van dit blog en dus moest ik op zoek naar een recept voor het Italiaanse diner. In mijn ouderwetse kookboeken vond ik niets, maar op internet vond ik vooral recepten voor soep. Wel met spek of vis dus ik moest mijn eigen versie bedenken.
Voor familie kun je altijd nieuwe recepten uitproberen maar deze soep was verrassend en bijzonder lekker.

Ingrediënten
200 gr. gedroogde zwarte kikkererwten
3 teentjes knoflook
1 theelepel venkelzaad
1 takje rozemarijn
2 stengels bleekselderij
2 wortelen
200 gr. cherrytomaatjes
1 bouillonblokje
150 gr. Pasta (niet te klein, ik gebruikte rigatoni)
8 shiitakes

Bereiding

1. Week de kikkererwten 48 uur in water met een snufje zuiveringszout (baking soda) en ververs het minstens één keer.
2. Kook de kikkererwten in gezouten schoon water samen met 1 teentje knoflook en een takje rozemarijn. Ik gebruikte de snelkookpan en liet de erwten 30 minuten koken nadat de pan onder druk stond. Normaal gesproken voeg ik nooit zout toe tijdens het koken van peulvruchten maar in dit geval stond het er specifiek bij in het originele recept, met als reden dat de zwarte kikkererwten behoorlijk vasthoudend zijn en dat het zout helpt om ze te verzachten.
3. Laat de kikkererwten uitlekken maar bewaar het kookvocht. Verwijder waar mogelijk de knoflook en de rozemarijn.
   
   
   
   
   
4. Verhit in een grote pan een flinke scheut olijfolie en bak op zacht vuur twee gepelde teentjes knoflook. Voeg vervolgens het venkelzaad toe en laat ze een paar seconden in de olie opwarmen, zodat ze hun geur loslaten.
5. Voeg daarna de in stukjes gesneden bleekselderij en wortel toe.
6. Doe een deksel op de pan en laat de groente een kwartiertje zachtjes stoven.
7. Was de tomaatjes en snijd ze door de helft. Voeg de tomaten toe en laat ze op hoog vuur 2 minuten koken.
8. Voeg de kikkererwten toe met wat kookvocht, heet water en een bouillonblokje en breng aan de kook.
9. Laat de soep daarna heel rustig zo’n 20-30 minuten even sudderen. De kikkererwten moeten niet stuk koken.
10. Kook de pasta al dente en giet af.
11. Voeg de pasta toe aan de soep en zet de pan aan de kant totdat je gaat eten. De smaken kunnen dan nog intrekken.
12. Snijd de shiitakes in reepjes en bak ze even in olijfolie.
13. Serveer de soep met een paar reepjes shiitake en extra olijfolie.

Gebaseerd op Zuppa di ceci neri e platessa alla pugliese.

Vegataart

 

Deze hartige taart was mijn eerste succesrecept en werd vroeger regelmatig gegeten. De naam refereerde aan vegetarisch eten, wat in die tijd nog wel bijzonder was, maar ook aan de muziek. Maar eind jaren ‘80 waren er nog geen blogs of sociale media en veel aantekeningen maken over je kookkunsten was ook nog geen gewoonte. Ik moest mij dus herinneren hoe ik de vegataart ooit maakte. Van het bladerdeeg, de kool, de aardappel en de tomaat was ik zeker. Maar welke andere groente maakte deel uit van de taart? Broccoli, prei? En misschien varieerde ik ook wel. Ik besloot nu om spinazie te gebruiken en ik was niet ontevreden over het resultaat. Tien dagen later zoek ik een ander recept in mijn map van succesrecepten en wat kom ik onverwach nog tegen? Aantekeningen! Ik varieerde dus zeker wel met de ingrediënten.

Minimale ingrediënten
5 plakken bladerdeeg
Groene kool
2-3 aardappelen
2 tomaten
Spinazie
Kaas
2 eieren
Room

Eventueel de spinazie vervangen door sperziebonen, broccoli of prei.

Bereiding

1. Maak de groene kool schoon en snijd de bladeren in grove stukken. Stoof de kool gaar in olijfolie en voeg zo weinig mogelijk water toe om aanbranden te voorkomen.
2. Kook de aardappelen gaar en laat ze afkoelen.
3. Roerbak de spinazie en laat afkoelen
4. Beboter een ovenschaal met een rand van 5-10 cm.
5. Bekleed de ovenschaal met het ietwat uitgerolde bladerdeeg.
6. Vul de ovenschaal achtereenvolgens met kool, aardappel, tomaat, spinazie en de geraspte kaas.
7. Klop de eieren los met de room en giet het over de groenten.
8. Bak de taart op 200°C totdat deze mooi bruin en stevig is.

Taboelé met cranberry’s en walnoten

 

Het vegan kookboek van Jigal Krant was mijn kerstcadeautje maar de za’atarcrackers met sesam, nigella en pul biber vergat ik te serveren en deze taboelé was het reserve voorgerecht dat niet nodig was. Maar voor de schaatslunch dit weekend paste het perfect bij de Libanese paprikasalade en de focaccia ditzelfde geweldige kookboek. Voor deze taboelé verving ik de koriander door extra peterselie en vond ik de bulgur na 15 minuten wellen niet beetgaar genoeg dus de kook erover was beter. Volgens Krant is de juiste soort pul biber heel belangrijk maar die had ik nog niet gevonden in de Javastraat dus werd het isot biber.

Ingrediënten
100 gram bulgur
75 gram walnoten
1 groene chilipeper
2 lente-uitjes
1-2 bosjes peterselie (80-100 gram)
40 gram munt
100 gram gedroogde cranberry’s
Sap van 1 citroen
Olijfolie
2 theelepels dadelstroop
2 theelepels pul biber

Bereiding

1. Laat de bulgur 10 minuten wellen in heet water en laat het daarna nog een paar minuten koken. Laat de bulgur uitlekken in een zeef.
2. Rooster de walnoten in een droge koekenpan totdat ze lichtbruin kleuren. Laat ze afkoelen en breek ze in grove stukken.
3. Snijd de chilipeper fijn nadat je de zaden hebt verwijderd.
4. Snijd de lente-uitjes in ringetjes.
5. Pluk de blaadjes van de kruiden. Was en droog de blaadjes en snijd ze fijn (vooral niet hakken).
6. Doe de bulgur, chilipeper, lente-uitjes, kruiden, walnoten en cranberry’s in een kom.
7. Maak een dressing van het citroensap, olijfolie, de dadelstroop, de pul biber en wat grof zout.
8. Meng de dressing door de taboelé en laat eventueel de smaken even intrekken.